Rabu, 16 Februari 2011

Lanjutan kisah Kang Geng sama Kang Tin, Makna Cinta Yang Sebenar-benarnya

"Wis ngene ae Geng, mampir ae nang omahku ngko ngobrol sak kateke, nganti sore, nganti bengi, nganti sesuk isuk ra papa," ajak ku.
" Trus kita nggak ke Kuburan mengantarkan Jenazahnya Pak Dhe Suto? Nggak lah Tin, kita antarkan dulu terus bar teka kuburan ngko lek wis mari aku tak sambang nang omahmu, piye."
" Ya wis gak pa -pa, tapi janji lho ya, ja ngapusi kaya ndhisik pas awake dhewe sik cilik kae."
Kemudian kami berdua mengantarkan Jenazah Pak Dhe Suto ke kuburan. Kami berada di belakang jenazah, kadang- kadang kami bergantian memikul jenazah dengan para tetangga dan saudara. Setelah jenazah selesai di kuburkan, ku dekati Sugeng, " Eh ayo, wis mari olehe nguburne, gek ndang ngko selak sore.."
Akhirnya kami berdua pulang menuju rumahku. Waktu sudah menunjukkan pukul 3 sore, dan rumahku sepi, tak ada satu orang pun. Mungkin istriku masih di rumah keluarga Pak Dhe Suto, ngrewang, masak buat slametan atau buat makanan untuk tahlilan nanti malam. Anak ku si Senen dan Surti juga tidak kelihatan. Mungkin mereka masih di Tegalan mencari rumput atau mencari kayu bakar. Tapi memang biasanya kalau jam- jam segini tidak ada orang se cuil pun di rumahku. Akupun biasanya juga di sawah buruh mencangkul di sawahnya Pak Kerta, tetanggaku yang cukup lumayan kaya.
" Heh ayo pinarak Pak Guru, iki lho gubugku, istanaku sing apik banget, " ajakku pada Sugeng yang sudah jadi Priyayi.
 " Iya, ya, aku tak nunut Sholat sik, Ashar an, jedhingmu nggek ngendi Tin?"
" Nang mburi, tapi rusuh banget lho Geng, sepurane lho ya."
" Ah gak apa-apa, padha wae."
diterusne sesuk neh, wis wayahe mulih coy.........sorry ya!!!!!

Tidak ada komentar:

Posting Komentar